من همون جزیره بودم.

                                        خاکیو صمیمیو گرم.

                                   واسه عشق بازی موجا نگاهم یه بستر گرم.

                     یه عزیر دردونه بودم پیش چشم خیس موجا.

                              یه نگین سبز خالص روی انگشتر دریا.

تا که یک روز تو رسیدی توی قلبم پا گذاشتی غصه های عاشقیرو تو وجودم جا گذاشتی.

                                  زیر رگبار نگاهت دلم انگار زیر رو شد .

                               برای داشتن عشق همه جونم آرزوم شد.

          تا نفس کشیدی انگار نفسم برید تو سینه ابرو بادو دریا گفتن:

                                          حس عاشقی همینه..........

                   دیگه رو خاک وجودم نه گلی هست نه درختی لحظهای

                                                         بی تو بودن میگذره اما به سختی.....................

عشق هایت را مثل

کانال تلویزیون عوض می کنی

و افتخار می کنی،

که عشق برایت این چنین است !

و من می خندم …

به برنامه هایی که هیچکدام ،

ارزش دیدن ندارند . . .

من درختت میمونم

تو تبر هم که بشی و بخوای منو قطع کنی

آخرش یا دستمال میشم واسه اشک چشمات 

یا قلم و کاغذ میشم واسه دلتنگیات . . .

دسـت دلـم رو شـد ولـی چـشـم تـو لـجـبـازه..

بـازم داره پـیـش نـگـات دنـیـاشـو مـیـبـازه..

مـیـبـازه و مـیـمـیـره و بـازم دوسِـت داره..

مـیـسـوزه از عـشـق تـو دسـت بـرنـمـیـداره..

یه آدماهی هستن می‌خندن !

زیاد هم می‌خندند ! اما . . . 

حرف‌ هاشون

غم‌هاشون ،

مشکلاتشون

این‌ ها چیزهایی ست که می‌ ریزه توی دلش و دَرَش رو هم دو قفله می‌ کنه !

کسی رو هم راه نمیده اون تو ! نمیزاره بفهمید که اون تو چه خبره !

و شما هیچ وقت درکش نمی‌کنید ،

چون بلد نیست منت بزاره .

یه زمانی می گفتن از تو چشماش میشه فهمید

راست میگه یا دروغ …

اما حالا دیگه اینقدر توانمند شدن بعضیا

که با چشمشونم دروغ میگن …

مــن از اینجــا خــواهــم رفــت

و فــرقــی هــم نمــی کنــد

کــه فــانــوســی داشتــه بــاشــم

                            یــا نــه!

کســی کــه مــی گــریــزد،

از گــم شــدن نمــی تــرســد … ! “

دل تنگی ام را با فاصله می نویسم

تا شاید فاصله ای بین دلم و تنگی بیفتد ،

چه خیال خامی !

این مدار فاصله مورب است ،

چندی که بگذرد دوباره میشود :                                     “ دل تنگی ”

گاهی وقتها دلم میخواهد بگویم:

               من رفتم,

                         باهات قهرم،

                                     دیگه تموم!!!

                                              دیگه دوست ندارم…

و چقدر دلم میخواهد بشنوم:

                    کجا بچه لوس؟:

                            غلط میکنی که میری…

                                   مگه دست خودته؟:

                                        رفتن به این راحتی نیست‎!‎!!

اما… نمیدانم چه حکمتیست که

آدمی همیشه اینجور وقتها میشنود:

                                          به جهنم…

For small creatures such as we the vastness is bearable only through love

برای مخلوقات کوچکی چون ما این دنیای بزرگ فقط با معشوق قابل     

                                        تحملست

                                        با عشق ممکن میشود

                                                                                بهتره.............

وقتی آسمون سیاه دلگیره.

وقتی بارون میگیره.

همه پرندها خوب میدونن

برای عاشقی دیگه خیلی دیره.

ما به شادی ما به غم نمیرسیم 

من تو آخر این قصه بهم نمیرسیم